از جمله درس هاي خفن روزگار که لرزه بر اندام هر کسي مي اندازد همين درس رياضيات است که معمولا هم مثل يک غول در مقابل داوطلبان کنکور ظاهر مي شود و او را از هر چي کنکور و امثال کنکور است نااميد مي کند. بخصوص اين تست هايي که هر کدام يک نکته جديد دارند و حتي در اکثر موارد خود اساتيد هم نمي توانند از سد آن عبور کنند! گاها انسان اصلا تصميم مي گيرد از هر چي درس و کنکور بالاخص رياضيات بگذرد و در وقت خود هم صرفه جويي بکند! ولي معمولا ضريب اين درس تمام روياها را نقش برآب مي کند و او را از اين کار منصرف مي نمايد

البته اکثر داوطلبان هم معمولا در اين تلاش نافرجام ناکام مانده و نمي توانند نمره خود را از سي تا چهل درصد بالاتر ببرند و در بسياري از موارد درصد 30 در رياضيات برايشان يک رويا به حساب مي آيد.

راه حل اول: تست هاي رياضيات کنکور را حفظ کنيد!

آيا واقعا بايد رياضيات را حفظ کرد!؟ متاسفانه بله

متاسفانه خيلي ها کلي نکته حفظ کرده و کلي تست هم کار مي کنند و آخر هم نمي فهمند که چيکار کرده اند! از آن جمله خود من از جمله هنرهاي من در همين دوران کنکور اين بود که از آنجايي که فکر مي کردم يک از طراحان تست هاي کنکور جناب آقاي محمود نصيري هستند در مدت يک ماه و نيم آخر بيش از سه هزار تست مجموعه سه جلدي حساب ديفرانسيل ايشان را - که خيلي ها حتي جرات نمي کنند طرف آن بروند - بيش از چند بار حسابي زدم و حتي يک نيم نگاهي هم به تست هاي کنکور نکردم! ولي از شانس من يک تست هم از تست هاي کنکور حتي شبيه يکي از آنها نبود. حالا اين چه ربطي دارد؟ ربطش اين است که بايد اينقدر تست هاي کنکور را بزنيد تا حفظ بشويد يا از همان اول بنشينيد تست هايش را حفظ کنيد (که فکر مي کنم دومي ساده تر باشد!)

البته اين حفظ کردن با حفظ کردن تاريخ ادبيات فرق مي کند با اين تفاوت که در اينجا فهميدن هم هست در کنار حفظ کردن. يعني اگرچه نکات و انواع حالت هاي مسائل رو مي بايست حفظ کنيد روابط بين آنها را هم مي بايست خوب متوجه بشويد و حفظ کنيد. اصلا يه جورايي کسي که يک مبحث رو کامل فهميده به عبارتي جزئيات اون رو حفظ کرده است.

از جمله موارد مشابه همين رياضيات خودمان در دانشگاه، که بنده با وجود اثبات کلي قضيه و دو کنفرانس مقابل بيش از 150 نفر آدم - درباره مسئله ايي که خودم اثباتش کرده بودم - در نهايت ميان ترم از 50 نمره 19 گرفتم! در عوض يکي از دوستانم تنها با دو روز خواندن 32 شد! آنهم به اين دليل که در اين دو روز تنها جزوه استاد را خوانده و من در طول دو ماه بغير از جزوه استاد صدها مورد ديگر را هم خوانده بودم و اثبات کرده بودم!

البته من يک کار ديگر هم کرده بودم و اينکه جزوه استادم را خوب نخوانده بودم و در نتيجه با وجود اينکه وقت بسيار بيشتري صرف خواندن رياضيات کرده بودم نتيجه بسيار کمتري گرفتم. البته چنانچه پس از تسلط کافي بر جزوه استاد به ساير کارهاي فوق برنامه ام مي پرداختم مسلما نتيجه بسيار بهتري از دوستم مي گرفتم و از زندگي هم لذت بيشتري مي بردم!

راه کار دوم: همه مباحث را نخوانيد، همه تست ها را نزنيد، خودتان انتخاب کنيد.

يکي از راه کارهاي خارق العاده در زندگي و حتي کنکور اينست که همه چيز و همه کس را به يک چشم نگاه نکنيم و بتوانيم اهميت اونها را نيز تعيين کنيم. در زمينه کنکور هم اين مطالب کاملا صدق مي کند و واقعا لازم نيست که يک دانش آموز همه مطالب را کاملا ياد گرفته و بر همه مسلط شود، بخصوص در شرايطي که با کمبود وقت روبرو ست (مثل اکثر ما) البته چنانچه وقت کافي در اختيار داشته باشيد مسلما تسلط کافي و تمرين فراوان بر روي همه مطالب کار بسيار خوبي است ولي مي بايست بتوانيد در شرايط فعلي از خيلي از چيزها بگذريد و نمونه اش هم يکي از دوستانم در دانشگاه صنعتي اصفهان که با سه ماه خواندن و رتبه چهار هزار منطقه يک در کنکور بيست دقيقه هم وقت اضافه آورد! وي که در مدت يکماه تست هاي کنکور را کار کرده بود، بنا به ميل خودش از خيلي از درس ها و مبحث ها که دوست نداشت مي گذشت و فقط آنهايي را که بيشتر دوست داشت و از ديد او ساده تر بودند را خوانده بود و به قول خودش: "در کنکور هم مي دانستم که انتگرال بلد نيستم و راحت و بي خيال از آن مي گذشتم و در نتيجه بيست دقيقه هم در اختصاصي ها بيکار بودم و با تست هاي قبلي ور مي رفتم" البته به قول خودش کمي هم بد شانسي آورده بود و گر نه رتبه اش از اين هم بهتر مي شد!

بنابراين حتي در تست هاي کنکور که اين حد بر روي آنها تکيه دارم نيز مي توانيد از خيلي از تست هاي دشوار براحتي بگذريد و آنها را به بعد موکول کنيد. تا در صورتي که فرصت کافي يافتيد دوباره با قدرت بسيار بيشتر - که حاصل تسلط بر تست ها و مباجحث ساده تر است - سراغ آنها برويد. ضمن اينکه مي توانيد اين روش را به کتاب تست و حتي مباحث درسي تعميم داده و ضمن صرفه جويي فوق العاده در زمان خود، تسلط خود را بر مباحث درسي بيشتر افزايش داده و از توانايي در حل کردن تست ها لذت هم بريد.

راه کار سوم: وقت خود را سر جلسه کنکور تنظيم کنيد

شايد يکي از مهمترين وظايف شما براي موفقيت در کنکور تنظيم دقيق وقتتان سر جلسه آزمون باشد که از اهميت خارق العاده اي برخوردار است و شايد هم بتوان گفت مهمترين اصلي هم که به شما در تنظيم وقت ياري برساند همين تعيين اهميت تست ها و گذشتن از روي تست هاي سخت و وقت گير است. که عملا وقت قابل توجه ايي را براي شما ذخيره مي کند و لااقل مطمئن مي شويد آنچه را که بلد بوده ايد زده ايد. در کل فرض خود را بر اين بگذاريد که در هر امتحان چند تست را نزده خواهيد گذاشت (مثلا ده تست) و بعد مي بينيد چقدر راحت و با آرامش سر جلسه امتحان حضور پيدا مي کنيد!

راه کار پنجم: فهميدن مباحث رياضيات

از راه کار هاي عمده در درس رياضي فهميدن دقيق مطالب درسي است تا شما تسلط کافي بر مباحث نداشته و آن را کامل نفهميده باشيد نمي توانيد از پس بسياري از تمرين ها و تست ها بر بياييد. البته يک راه ديگر هم وجود دارد و آن هم حفظ کردن مطالب درسي است که هر چند در رابطه با تست هاي کنکور توصيه مي کنم اما اين عموميت ندارد و تنها تا حدي کمک کننده است.

البته اين طرز تفکر وجود دارد که مثلا فلان تست شبيه تست هاي کارکرده شما باشد يا اينکه آنقدر تست کار کنيم تا هر نوع تستي که مي بينيم برايمان آشنا باشد! ولي گاهي مي بينيد که براي اين کار کليه کتاب هاي تست موجود در بازار را هم خريده و حل کرده ايد و باز هم تست وجود دارد که شما حتي شبيه اش را هم در تمريناتتان نزده ايد! که در اين صورت به دليل کمبود وقت و تعداد نکات و ترفند هاييکه در درس هايي مثل رياضيات و يا فيزيک مي توان بکار برد اين کار جواب نمي دهد بخصوص که جمع بندي اين همه تست هم کار ساده اي نيست و معمولا هم مقدور نمي باشد و تنها کار ممکن اينست که تست هايي را که احتمال آمدن مشابه شان در کنکور بسيار بيشتر است - تست هاي کنکورهاي سال گذشته- کار کرده و بقينه وقت خود را صرف تسلط بر همان مباحث درسي بکنيد تا بتوانيد با تکيه بر ابتکار خود تست هاي جديدي که قبلا مشابه آن را نديد روبرو شويد ، البته باز اين احتمال که هميشه تست هايي هستند که نخواهيد توانست به آنها پاسخ دهيد هست!

راه کار چهارم!: اصلا خودم آخر گذاشتم

حالا راه کار چهارم چيه؟ مي بايست بحث هاي پايه اي را بخوانيد تا مباحث اوليه رياضيات را بلد نباشيد نمي توانيد قسمت هاي پيشرفته تر را ياد بگيريد حتي اگر انيشتين باشيد. اون هم بود نمي تونست اينطوري رياضيات را بفهمد!

خلاصه چه بخواهيد چه نخواهيد رياضيات جز درس هاي مهم کنکور است و بايد ياد بگيريد، پس بهتره مثل يک بچه خوب کتاب اول و دوم دبيرستان را از همين الان بگيريد تو دستتون و شروع کنيد به خوندن و تمرين، بهتان قول مي دهم که بسياري از بخش ها و مطالب را بلد نيستيد.

رياضيات مثل يک زنجير مي مونه که اگر هر کدام از حلقه هاش نباشه باهاش هيچ باري رو نمي تونيد بلند کنيد ( هيچ دزدي رو هم نمي تونيد باهاش ببنديد )

- مديريت روحيه و آرامش
- برنامه ريزي : تفکر انسجام يافته درباره کنکور
- توکل بر خدا و اطمينان از قبولي در کنکور

براي کنکور برنامه ريزي کردن اصلا يعني چه؟

بسياري اين فکر را مي کنند که برنامه ريزي براي کنکور يعني اينکه يک نفر يک جدول برنامه بگذارد روبرويش که مثلا از هشت صبح تا دوازده شب چه درس هايي بخواند و هرچه برنامه فشرده تر باشه و در مدت زمان کمتر درس بيشتري را هم شامل شود بهتر است!
اما چنانچه برنامه افراد موفق کنکور را بررسي کنيد متوجه مي شويد که برنامه درسي آنها به هيچ عنوان به اين شبيه نبوده و اصولا "برنامه ريزي جزئي" کوچکترين و يکي از آخرين مرحله هاست.

از نکات مهم در برنامه ريزي کنکور شناخت خودتان و قابليت هايتان است

اينکه از چه درس هايي خوشتان مي آيد و به چه درسهايي مسلط هستيد و براي يادگيري هر کدام و تسلط بر آنها به چقدر زمان احتياج داريد؟ و اينکه هر کدام در کنکور چه اهميتي دارند و از هرکدام چه تعداد در کنکور سوال مي آيد و يا اينکه به عنوان مثال به کدام مباحث بعنوان پيش نياز کدام مبحث هاي ديگر نياز داريد؟

در انتهاي اين مسئله، بايد بتوانيد يک تخمين از حجم زماني که براي تفهيم هر درس به خودتان به طور تقريبي نیاز دارید، ارائه کنید. مطمئن باشيد بدون فهميدن هر مبحث، درست حل کردن تست هاي کنکور يک روياست. پس با اين فکر که با خواندن سطحي دروس اما مباحث زياد، در کنکور موفق مي شويد، به هيچ جا نمي رسيد!

منابع درسي

يکي از مهمترين دلايل انحراف بسياري از داوطلبان کنکور از هدف خود، منابع درسي و کنکوری غير صحيح است. اين تست ها که بيشتر به منظور نمايش قدرت فکري و خلاقيت نويسندگان آن طراحي شده اند، چندان قرابتي با نياز ها و تست هاي کنکور ندارند و بيشتر هدف شان ييچاندن دانش آموز بيچاره و جلب توجه وي به نکاتي است که - اگر چه به نظر جالب هستند اما - در کنکور نمي آيند و به اين صورت هدف داوطلب به جاي اينکه کنکور و پيروزي در آن باشد، يادگيري و تسلط بر اين نکات کنکوري و تست ها مي شود - که تعدادشان هم کم نيست - و به خاطر اينکه هميشه نکات جديدي وجود دارند که آنها را بلد نيست، احساس کمبود و عقب افتادگي مي نمايد. اين مسئله بخصوص در رابطه با درسهايي مانند رياضيات و فيزيک خيلي مصداق دارد ( يک راهنماي کوچک درباره کتاب هايي که مفيد هستند دارم تهيه مي کنم)

و اما بهترين منابع کنکور (بر اساس اولويت)

1. کتاب درسي
2. تست هاي کنکورهاي سال قبل (سبک سوالات آزاد و مولفان آن کاملا متفاوت از سراسري است)
3. تست هايي که جنبه آموزشي دارند، (نه آنهايي که به آزمون هاي المپياد و يا هوش شبيه اند!)
4. آزمون هاي آزمايشي سازمان هاي معتبر مثل سازمان سنجش و ... (احيانا اگر وقت اضافه داشتيد)

بطور کلي سياست هاي سازمان سنجش و آموزش عالي کشور بر اينست که سوالات کنکور به نحوي طراحي گردد که هر کس با هر سطح اجتماعي و از هر شهر يا روستايي تنها با دسترسي به کتب درسي و ممارست خود بتواند در آزمون کنکور به نتيجه مطلوب دست يابد که تعداد بسيار دانشجوياني که هر ساله از شهرهاي بسيار کوچک و يا سطح مالي بسيار پايين در دانشگاه قبول مي شوند دليلي بر اين واقعيت است.( با چند دقيقه قدم زدن در خوابگاه دانشگاه اين نکته را با تمام وجود متوجه خواهيد شد) حالا که منابع خود را تعريف کرده ايد، مي بايست يک برنامه بنويسيد که هر مبحث را در چه مدت تمام مي کنيد و در هر صورت چه ميزان براي اين مباحث وقت داريد. (البته در ابتدا اين زمان ها تخميني خواهد بود تا در عمل دربيابيد که سرعتتان چقدر است)

در اين حين به اين موارد هم دقت کنيد:

1. تا مبحثي را بطور کامل ياد نگرفته ايد سراغ مبحث ديگري نرويد.
2. تا در مبحثي مسلط نشده ايد - به اين اندازه که تمرين هاي کتاب را مثل آب خوردن حل کنيد- سراغ تست هاي کنکور نرويد
3. مرور را حتما در برنامه تان بگذاريد هم مرور جزئي هر مبحث، هم مرور کلي مثلا يک فصل يا يک کتاب

مديريت روحيه و آرامش

بسياري افراد بقدري مبحث کنکور را براي خود بزرگ مي کنند و پر اهميت جلوه مي دهند و به قدري بر روي آن وقت و سرمايه و انرژي مي گذارند که چند روز مانده به کنکور - يا حين آن - استرس تمام وجودشان را مي گيرد و همان چيزي را هم که بلد بودند به کل فراموش مي کنند!

در دوستان خود چند تا از اين افراد مي شناسيد که با وجود درس خواندن بسيار، بدليل استرس شب هاي امتحان و يا کنکور آزمون هاي خود را خراب کرده اند؟

بنده خودم به دليل اين اضطراب به وضعي در کنکور افتاده بودم که ساده ترين فرمول هاي فيزيک و رياضيات را فراموش کرده بودم. به نحوي که براي حل سوال بسيار ساده اي در فيزيک نور، مجبور شدم تا براساس قوانين مثلثاتي دوباره فرمول آن را سر جلسه کنکور بدست بياورم!

نکته بسيار مهم و سرنوشت ساز اينجاست که در بسياري مواقع اين استرس ها واقعي هستند و زاده فکر و خيال ما نيست! کمي به درونمان توجه کنيم متوجه مي شويم که کداميک از اين اضطراب ها واقعيست و کداميک نيست. بعنوان مثال يک لحظه نگران يک مبحث و يا فرمول خاص مي شويد و اضطراب تمام وجودتان را پر مي کند. چند لحظه بعد به خودتان مي گوييد: بيخيال، نکته مهمي نيست و از آن رد مي شويد و اون سوال در آزمون مي آيد!

هيچگاه يادم نمي رود. دقيقا روز قبل از کنکور سراسري ام بود و من تصميم داشتم هيچي نخوانم، که يکي از دوستانم تماس گرقت و گقت که اسامي کتابها و نويسندگان آنها در کنکور خيلي مهم است. اگرچه از آنها معمولا در کنکور سوال نمي آمد، اما من در نتيجه صحبت دوستم آن شب استثنائا آن قسمت را دوباره خواندم و فردايش سه يا چهار سوال از آنها آمد! البته آن دوستم - به اعتراف خودش - آن مبحث را نخواند، اما من ديني را ۱۰۰% زدم!

البته چيزهاي مختلفي رو براي آرامش در کنکور به داوطلب پيشنهاد مي دهند - مانند گل گاو زبان - اما بهترين راه براي حفظ آرامش خود اينست که تعادل را در برنامه کنکور خود رعايت نماييم، به نحوي که به تفريح و استراحت هم برسيد و اين مهمترين نکته است.

در کنار آن مباحث و درسهايي که نمي رسيد و روي دوشتان سنگيني مي کند را حذف کنيد و حجم برنامه تان را سبک کنيد. اين به اين معني نيست که هيچوقت آن ها را نمي خوانيد بلکه چنانچه فرصت يافتيد و بقيه مباحث را به اندازه کافي مسلط شديد سراغ آن خواهيد رفت.

بله! هر کس ديگري هم باشد از کنکور مي ترسد، حتي اگر پدربزرگ شما را هم بياورند که الان کنکور بدهد، بيش از شما از کنکور مي ترسد!

اما مسئله اينست که نمي بايست خيلي ترسيد، چون واقعا اينقدر هم ترس ندارد! اما کمي ترس هم خوب است و مثل يک موتور پيشرانه عمل مي کند. يک مثال قديمي هست که مي گويد، "آدم هاي بزرگ نه اينکه نمي ترسند، آنها هم مي ترسند اما بر ترسشان مسلط مي شوند."

آيا تاکنون پيش آمده که براي کار مهمي - يک مسابقه و يا يک مهماني مهم - فکر کنيد و يا براي آن طرحي بريزيد؟ آيا تاکنون يک کاري کرده ايد که درست از آب درنيايد؟ يعني به نتيجه اي که مي خواستيد نرسيديد؟ و بعدها فهميده ايد که دوست شما به نتيجه دلخواهتان رسيد است و اگر از اول مي دانستيد از او راهنمايي مي خواستيد. اين ها (به نوعي) همان برنامه ريزي تحصيلي است!

يعني از کسي که اين راه رفته و موفق بوده - و حتي شکست خورده - بخواهيد تا تجربيات خود رو و آنچه بدست آورده رو با شما سهيم کند. يعني اينکه برا ي راه پيش رويتان فکر کنيد و طرحي آماده کنيد.

و اما يک راه ديگر براي توصيف برنامه ريزي تحصيلي و کنکور:

فرض کنيد مسئله بسيار مهمي پيش آمده و کار بسيار مهمي داريد و مي خواهيد وسيله خاصي را در اتاقتان پيدا کنيد. حالا اگر اتاق شما بهم ريخته باشد و ندانيد که چي را کجا گذاشته ايد فکر مي کنيد چقدر طول بکشد تا آن چيزي را که نياز داريد پيدا کنيد؟ چقدر حرص مي خوريد؟

کنکور هم مانند همين است، اگر روزهايي قبل همينطور هردمبيلي درس خوانده باشد در هنگام کنکور هم نمي توانيد آنچه را که مي خواهيد پيدا کنيد و چون بدون هيچ نظم و ترتيبي در ذهن شما دروس تلمبار شده است تنها برايتان فشار و استرس و افسردگي بهمراه مي آورد. براي همين است که برنامه ريزي تحصيلي از اهميت زيادي برخوردار است.

و اما فوايد برنامه ريزي تحصيلي بصورت خلاصه

1. درس کمتر ... نمره بهتر (رتبه پايين تر)
2. استراحت بيشتر، کار کمتر
3. آرامش و اعتماد به نفس بالاتر
4. خرج پول کمتر براي تحصيل و کنکور... ( کلاس کنکور، کتاب و ...)

و در نهايت:
5. سربلندي و افتخار هم براي خودتان و هم خانوادتان و هم در بين دوستان

براي ادامه تحصيل در سه حالت دانشگاه سراسري اولويت دارد:

1. پول کافي نداريد
2. قصد ادامه تحصيل در يک دانشگاه سطح بالا را در خارج از کشور داريد
3. مي خواهيد با مدرکتان جايي استخدام بشويد

در غير اينصورت من خودم دانشگاه آزاد اسلامي را انتخاب مي کنم!

بسياري از افراد موفقي که در دور و برم هستند دانشگاه آزادي اند تا سراسري، اما چرا اينطور است؟

1. در دانشگاه آزاد نسبت به دانشگاه هاي سراسري سخت گيري درسي کمتري مي کنند.
   درنتيجه دانشجويان سالم تر مي مانند! از نظر ظاهر، مخ و روحيه. چون بعدا هر فردي به اينها احتياج دارد در زندگي آتي و کاري خود موفق تر مي ماند!
   
   
2. بدليل اينکه مدرک دانشگاه آزاد داراي اعتبارکمتري نسبت به دانشگاه سراسري است دانشجويان کمتر به آن تکيه مي کنند.
   و از همان ابتدا به دنبال کار و ساختن آينده خود مي روند و جوينده هم يابنده است!
   
   
3. در دانشگاه سراسري بدليل اهميتي که استادها و دانشجويان به کتاب هاي درسي مي دهند، دانشجويان تک بعدي بار مي آيند.
   و از روابط صحيح اجتماعي و کاري که حرف اول را مي زند و حتی مطالب علمی روز باز مي ايستند.
   
   

بسياري از دانشگاه هاي ايران در کنار نام هاي خوبي که در ايران دارند، مسائل حاشيه اي بسياري نيز در کنار خود دارند که مي بايست آنها را هم بدانيم و در انتخاب خود لحاظ کنی. اينکه دانشگاه صنعتي ... بالاترين آمار اقدام به خودکشي دانشجويان را در بين دانشگاه هاي کشور در زمان ما داشت! البته بسياري افراد کمي هستند که اينها را بهتان بگويند.

بسياري از افرادي هم که دانشگاه مي آيند، هدفشان اينست که مدرکي بگيرند و يا وجه اجتماعي براي خود درست کنند نه اينکه با آن بتوانند کار کنند.

در ادامه يک تحليل بسيار کوتاه درباره دانشگاه هاي ايران مي آيد. (اين مقاله ابراي افرادي که هدف ادامه تحصيل را دارند چندان مناسب نيست )

در دانشگاه کار ياد نمي گيريد

بعني آنچه که ياد مي گيريد به درد کار کردن در ايران نمي خورد (و نه در هيچ کشور ديگر!) و بايد يکسال تا دو سال بعد دانشگاه دنبال چيزهايي برويد که در بازارکار بدردتان مي خورد و کارفرمايانتان قبول مي کنند.

بعد يکي دو سال هم که از کارتان بگذرد اصلا يادشان مي رود که مدرک تحصيليتان چيست و تنها به سوابقتان رجوع مي کنند که در کجاها چه کارهايي کرده ايد و چه دستاوردهايي داشته ايد؟

همچنين براي يک کار مناسب تنها داشتن يک مدرک تحصيلي کافي نيست، بسياري از افرادي که داراي مدارک بالا از دانشگاه هاي بسيار خوب مي باشند و تنها به مدرک خود تکيه کرده اند، الان داري حقوق بسيار کم در حدود 400 تا 500 هزار تومان مي باشند.

مسئله ديگري در پيدا کردن کار در ايران، بحث ارتباطات است که در آن صورت هم چندان مهم نيست که مدرکتان از کدامين دانشگاه است!

نکته دوم درباره سلامت محيط دانشگاه هاست، بسياري از دانشگاه هايي که ما بعنوان دانشگاه خوب مي شناسيم محيط بسيار سختگيرانه درسي دارند. به اين نحو که مي بايست در آنها جزوات بيست سال پيش را بخوانيد و چون معمولا سطح دانشجويان - رتبه هايي که با آن وارد دانشگاه شده اند - بالاتر است، معمولا امتحانات سخت تري هم برگزار مي کنند و مدام تکليف به دانشجويان مي دهند. (مثل بچه هاي دبستاني!)